.png)
Bijna afgestudeerd radiodiagnostisch laborant Matthias deelt twee casussen uit zijn werk waarin techniek, creativiteit en inlevingsvermogen samenkomen. “Soms weet je het zelf ook even niet, en dan bedenk je samen met je collega’s een oplossing. Juist daar leer je van.”
De onrust kan een eenvoudige foto toch ingewikkeld maken
“Laatst kwam ik net terug van de spoedeisende hulp, waar we ook een bucky hebben (voor röntgenfoto’s). Terug op de afdeling lag er een patiënt op de onderzoekstafel. Hij was overgeplaatst vanuit een andere locatie en had een delier (een plotselinge verwardheid die vaak voorkomt bij oudere mensen, bijvoorbeeld door een infectie of medicatie.) Hij was erg onrustig en angstig.”
Er moest een röntgenfoto van de knie worden gemaakt. “Dat is in principe een standaard procedure, maar omdat de patiënt moeilijk kon meewerken, was het technisch ineens best complex. Mijn collega’s wisten even niet hoe ze het het beste konden aanpakken. Ik had nog wat rust in mijn hoofd en dacht: we proberen het anders. Ik heb gekozen voor een alternatieve houding met de knie omhoog en de plaat ernaast.”
Matthias ging naast de patiënt zitten. “Ik stelde me voor, praatte rustig met hem en merkte dat hij langzaam tot rust kwam. Je merkt dan echt hoe belangrijk vertrouwen is. Ondanks zijn verwarring zag ik hem wat ontspannen. Uiteindelijk zijn de foto’s technisch goed gelukt, maar nog belangrijker: de patiënt bedankte me oprecht. Zo’n moment blijft je bij.”
Afwisseling en nieuwsgierigheid in het werk
Ook de meer alledaagse casussen blijven interessant. “Ik had laatst een jonge patiënt met een gebroken onderarm, een radiusfractuur. Op de aanvraag stond kort wat er was gebeurd – iets met een mislukte salto. Tijdens het onderzoek vertelde hij me wat meer over het ongeluk. Het was een grappig en open gesprek, ondanks de breuk. Hij liet me zelfs een filmpje zien van het moment waarop het misging. Toen ik zag hoe het misging, matchte dat wel met wat ik op het röntgenbeeld zag."
“Het zijn dat soort kleine momenten die het werk zo leuk maken. Je hebt meestal maar een paar minuten contact met iemand, maar in die korte tijd kun je veel betekenen. Zeker op de bucky of CT – waar mensen soms gespannen binnenkomen – kun je met een beetje rust, uitleg of een grapje echt verschil maken.”
Soms zie je iemand later nog eens terug op de afdeling. “Dat is fijn, want meestal zie je als laborant alleen het begin van het zorgtraject. Je maakt de beelden, maar je hoort zelden hoe het verder gaat. Aan de ene kant is dat goed, anders zou je te veel mee naar huis nemen, maar het maakt me soms ook nieuwsgierig. Vooral als het contact bijzonder was.”
Ook werken in een omgeving waar techniek én zorg samenkomen? Lees meer over het vak van radiodiagnostisch laborant op werkenbijantonius.nl./radiologie
