Van Oekraïne naar een nieuw begin in de Radiologie

Drie jaar geleden vluchtte ik uit Oekraïne. Samen met mijn dochtertje en één koffer, vooral met kleren voor haar. De eerste jaren waren heel moeilijk. Alles wat we hadden, is gebombardeerd. In Oekraïne was ik radioloog en samen met mijn man hadden we tien koffiezaken. Nu heb ik daar alleen nog mijn moeder en broer. Gelukkig woont mijn man nu ook hier. Samen proberen we in Nederland opnieuw te beginnen.

De stap naar het St. Antonius

Ik wilde zo graag weer aan het werk. Het liefst in de radiologie of in ieder geval in het ziekenhuis. Overal vroeg ik: wat moet ik doen om hier te kunnen werken? Vaak kreeg ik als antwoord: je moe een opleiding van vier jaar doen. Dat was voor mij niet mogelijk met mijn dochtertje.

Vorig jaar hoorde ik over een carrièredag in het St. Antonius Ziekenhuis. Ik ben gegaan en na een gesprek en een paar meeloopdagen mocht ik beginnen als radiodiagnostisch laborant. Dat was een grote kans voor mij. Het helpt dat ik de apparatuur en de anatomie al ken.

Taal leren en kleine misverstanden

Het moeilijkste is de taal. Daarom werk ik nu vooral op de CT, waar ik altijd samen met een collega sta. De gesprekken met patiënten zijn daar ook wat makkelijker.

Bij de bucky (röntgenfoto’s) is het lastiger, omdat ik daar vaak alleen werk. Ik moet patiënten duidelijke instructies geven, en dat gaat soms nog fout. Zo zei ik een keer: “U mag uw bh uitdoen en uw bril uit doen.” Mijn collega verbeterde me: “Het is: bh uit maar bril af!” Zulke dingen leer ik stap voor stap. Vanaf oktober ga ik een nieuwe Nederlandse taalcursus volgen.

Wat anders is in Nederland

Heel veel dingen zijn hetzelfde als in Oekraïne. Een van de CT-scanners waarmee ik werk is zelfs precies hetzelfde. Het grootste verschil met de zorg in Oekraïne vind ik de hiërarchie. Hier is die veel minder. Je kunt gewoon “jij” zeggen tegen artsen en docenten. Dat voelt gelijkwaardiger en vriendelijker.

Een Nederlands leven met een vleugje Oekraïne

Ik houd van Nederland en we willen hier blijven. Mijn man werkt nu in een pindakaasfabriek – echt Nederlands! Alleen ik houd niet van pindakaas. Mijn dochter zit al in groep 3 en met haar gaat het heel goed.

Ik hoop zelf nog meer vriendinnen te vinden, maar gelukkig krijgen we veel steun van een familie hier en hebben we hele aardige buren. Ik heb eigenlijk alleen nog maar aardige mensen ontmoet!

Ook werken in een omgeving waar techniek én zorg samenkomen? Lees meer over het vak van radiodiagnostisch laborant op