Soms zie ik het meteen: een patiënt die onrustig op zijn stoel schuift. “Waarom duurt dit zo lang? Ik wil naar huis!” En eerlijk gezegd snap ik dat heel goed. Niemand vindt wachten leuk. Maar voordat ik die medicijnen kan overhandigen, moet ik zorgen dat alles klopt: ik check of de medicatie uit het ziekenhuis aansluit bij wat iemand thuis al gebruikt, ik bekijk bijvoorbeeld de nierfunctie en ik leg uit dat een ijzertablet niet samen gaat met melk, thee of koffie.
Dat kost even tijd, maar juist dat vind ik mooi aan mijn werk. Ik weet zeker dat de patiënt veilig naar huis gaat, met de juiste medicijnen én de juiste uitleg.
Ik heb heel bewust gekozen voor de ziekenhuisapotheek, na een aantal jaren in de openbare apotheek. Daar miste ik de uitdaging. Hier werk ik met veel kwetsbare patiënten en kom ik dagelijks in aanraking met medicatie die je in de openbare apotheek nauwelijks ziet, bijvoorbeeld bij patiënten van de afdeling oncologie of hematologie. Ik overleg regelmatig met artsen over doseringen en behandelkeuzes , de lijnen zijn hier veel korter.
En wat voor mij het verschil maakt: ik heb écht de tijd en de ruimte om patiënten goed te woord te staan. Het gaat niet om ‘snel een doosje doorschuiven en door naar de volgende’, maar om zorgvuldig meedenken, uitleggen en ondersteunen.
De werkdruk is soms hoog en ja, de diensten horen erbij. Maar daar staat voor mij iets moois tegenover: ik leer elke dag bij, ik krijg verantwoordelijkheid en ik werk samen met collega’s en artsen aan de best mogelijke zorg. Voor mij voelt dat heel waardevol.
Dus als een patiënt vraagt waarom het soms iets langer duurt, dan is mijn antwoord simpel: omdat ik wil dat alles klopt. Die paar minuten extra maken hier écht het verschil.
Wil je meer weten over werken binnen de afdeling farmacie van het St. Antonius Ziekenhuis? Lees dan verder.