Stap voor stap ging het beter

Lisanne is verpleegkundige op de afdeling Longgeneeskunde 

Sommige patiënten blijven je bij. Zo was er een mevrouw van zestig die al een tijdje bij ons op de afdeling lag. Toevallig kende ik haar een beetje uit mijn woonplaats. Ze had COPD en was al langere tijd opgenomen toen ze ineens een flinke aanval kreeg. Dat ging zó snel. Ze moest met spoed naar de IC. In zo’n situatie is het belangrijk dat je zelf rustig blijft. Want als jij kalm bent, blijft de patiënt dat meestal ook.

Na een periode op de IC kwam mevrouw terug op de afdeling. Ze had veel angst en veel ondersteuning nodig. Ze vertrouwde ons, dat voelde ik. We hebben haar stap voor stap geholpen om weer mobiel te worden. Soms ging het met hele kleine stapjes, maar elke dag een beetje beter. Af en toe zorgde ze voor iets lekkers of een bosje bloemen. Zo lief. 

Langzaam zag ik verbetering. Ze begon weer te lachen, kreeg meer vertrouwen in haar lijf. En op een dag kon ze weer naar huis. Dat was echt een mooi moment. Laatst kwam ik haar tegen in mijn woonplaats. Ze vertelde dat het goed met haar gaat. Dat is dan mooi om te horen. Daar doe je het voor.

Op de afdeling Longgeneeskunde maak je veel mee. Het is intensief werk, soms heftig, maar er zijn ook veel mooie momenten. Dat iemand die zo ziek was en dan toch weer naar huis kan, dat geeft zóveel voldoening. Dan weet je weer waarom je dit vak hebt gekozen.”