Loop Maris mee! ANW-Hoofd / Spoedcoördinator

De kantoordag zit er bijna op, tijd om mezelf om te toveren tot verpleegkundige en een avonddienst mee te lopen als ANW-hoofd / Spoedcoördinator!

Let’s go!
Om 15u30 begint mijn dienst, of eigenlijk de dienst van Marijke en ik mag met haar meelopen vandaag. Wederom word ik super vriendelijk ontvangen en al wandelend richting meldkamer maken we kennis met elkaar. Bij de meldkamer checken we wie de beveiliger van de avond is en halen we de loper op. “Deze sleutel kost € 6000,- dus we moeten hem niet kwijtraken”. Ik ben blij dat Marijke hem bij zich houdt… We vervolgen onze weg naar de SEH om de reanimatiepieper op te halen en gedag te zeggen bij de coördinator van de SEH. Met hem heeft Marijke tijdens haar dienst veel contact: alle patiënten die op de SEH komen en in het ziekenhuis moeten blijven worden voorgelegd aan Marijke. Zij moet ervoor zorgen dat de juiste patiënt op de juiste afdeling terecht komt. Dat kan soms een behoorlijke puzzel zijn!

Eerst tijd voor de overdracht. Het is me al snel duidelijk dat we hier te maken hebben met twee professionals: binnen no time wordt overgedragen hoeveel bedden en kamers er vrij zijn per afdeling, hoeveel in- en uitliggers er zijn, waar mogelijke uitdagingen zitten, etc. Terwijl ik als leek een poging doe om het te volgen (ehh, wat is een inligger?) is de overdracht al klaar en gaan we aan de slag!
Mocht je het je ook afvragen: een inligger is iemand die op jouw verpleegafdeling ligt, maar eigenlijk tot een ander specialisme behoort, waar geen bed vrij is. Een uitligger vice versa.

Onvoorspelbaarheid met hoofdletter “O”
“Als ik op mijn werk kom weet ik nooit wat er gaat gebeuren die dag” vertelt Marijke en dat is ook precies wat haar werk na al die jaren nog boeiend en uitdagend houdt. Van reanimaties tot calamiteiten en van katheters plaatsen en infusen prikken tot overledenen begeleiden naar het mortuarium: als ANW-hoofd valt dit (en nog veel meer) onder de werkzaamheden. Een behoorlijke verantwoordelijkheid, maar Marijke blijft cool. Na al die jaren is ze niet meer zo makkelijk gek te krijgen. “Wat me wel nog heel erg raakt is de agressie die sommige patiënten of bezoekers hebben tegenover het zorgpersoneel. Vooral die jonge verpleegkundigen, dat doet zo veel met je”. 
Als ANW-hoofd word je bij deze calamiteiten ook opgepiept en dat zijn momenten waarop Marijke alles laat vallen en voor haar collega’s op de bres springt.

In goed gezelschap
Gelukkig is het tot nu toe nog rustig en kunnen we onze ronde over alle verpleegafdelingen doen. Per afdeling checken we wie de coördinator is, hoe de beddencapaciteit is en of er nog bijzonderheden zijn. In de tussentijd gaat de telefoon van Marijke continu: er is een bed nodig voor een patiënt die nu op de eerste harthulp ligt, er moet een 1-persoonskamer gevonden worden voor een patiënt die gaat overlijden, er moet een speciale kamer vrijkomen voor een patiënt die mogelijk tuberculose heeft etc. Marijke managed dit met gemak en om 20.00 uur heeft ze al 11 patiënten op verpleegafdelingen geplaatst. Ik vind dat al best wat, maar volgens Marijke is het “echt een rustig avondje tot nu toe”.

Dit geeft ons de tijd om even naar kantoor te gaan, dat gevestigd is op een plek waar ik nooit eerder ben geweest, namelijk het mortuarium. Als je denkt aan een mortuarium denk je al gauw aan knipperende tl-verlichting en een grimmig sfeertje, niet de meest uitnodigende plek voor een kantoor… Het tegendeel is waar, het is een mooie en serene ruimte, waar in sommige gevallen ook nabestaanden van overledenen komen. Ook dit is een belangrijk onderdeel van het werk als ANW-hoofd. Patiënten die in het ziekenhuis overlijden worden naar het mortuarium gebracht door het ANW-Hoofd en een collega, waar de begrafenisondernemer of de Gemeente  de overledene ophaalt. Het ANW-Hoofd checkt alle administratie die hierbij komt kijken en dat is behoorlijk secuur werk.
In sommige gevallen worden overledenen van buitenaf binnengebracht en moet er nog onderzoek gedaan worden naar de doodsoorzaak en/of moet iemand klaargemaakt worden voor identificatie. Dit gebeurt door een schouwarts in de obductieruimte, onder toeziend oog van de recherche en vaak ook het ANW-hoofd. Dat kunnen zeer indrukwekkende en akelige gevallen zijn, waarvan Marijke er een aantal met me deelt en vertelt wat voor indruk het op haar gemaakt heeft. Ik vind het heftig, fascinerend en ontroerend tegelijk.
Vanavond zijn we in het mortuarium slechts vergezeld door één overledene, die wacht tot ze wordt opgehaald voor een gemeentelijke uitvaart.

Mijn dienst zit er al weer zo goed als op. Ik weet nou niet of ik blij of teleurgesteld ben dat het een ‘rustige’ avond was, maar wat ik wel weet: werken als ANW-hoofd is niet voor watjes!
De verantwoordelijkheid, variatie en onvoorspelbaarheid maken dit tot een ontzettend mooie baan, mits je de juiste talenten bezit!