Mijn pad hiernaartoe begon in het verpakkingsbedrijf van mijn vader

Ik groeide op in Hoorn in een gezin met Turkse roots. Mijn vader had een eigen bedrijf en het was de bedoeling dat ik daarin zou gaan werken. Dus deed ik een administratieve opleiding en ging aan de slag. Daar deed ik ook mijn eerste leidinggevende ervaring op. Maar diep vanbinnen voelde ik: dit is niet wat ik écht wil. In 2016 veranderde alles. Ik leerde mijn vrouw kennen, we trouwden en ik verhuisde naar Utrecht. Ik besloot uit het bedrijf te stappen en ging aan de slag als projectleider bij een bedrijf in klimaatplafonds, waar ik een mooi project mocht leiden bij het Ministerie van Buitenlandse Zaken. Maar ondanks het succes voelde ik me niet gelukkig. Mijn vrouw zag dat ook. “Waarom ga je niet iets doen wat je écht leuk vindt en een opleiding volgen” vroeg ze. Ik twijfelde, want we hadden inmiddels een kind en vaste lasten. Maar zij zei: “Ik ga je steunen. Het komt goed.” En ze kreeg gelijk.

 ‘Het zou zo leuk zijn als er ook eens een man in het doktersassistententeam komt.’ 

Gamechanger

Ik begon me te oriënteren op werken in de zorg. Hartfunctieonderzoek sprak me aan, dus ik besloot ziekenhuizen te bellen om te vragen of ik een dag mocht meelopen. Bijna overal kreeg ik te horen dat dat niet kon vanwege de privacy. Totdat ik via Zoulikha, een vriendin van mijn schoonzus die op de hartfunctie werkt, in contact kwam met Inge van Deutekom, teamhoofd van de polikliniek Cardiologie van het St. Antonius. Zij reageerde juist enthousiast dat ik zo geïnteresseerd was en regelde direct een meeloopdag voor mij.

Die dag werd een echte gamechanger voor mij. “Ik werd zó hartelijk ontvangen door het team. Iedereen nam de tijd en ik mocht zelfs meekijken met een pacemakertechnicus.” Aan het eind van de dag zei ik tegen Inge: “Ik wil hartfunctielaborant worden, maar ik weet niet hoe.” Zij nam de tijd om met me te kijken naar de mogelijkheden, want het was ongebruikelijk om iemand zonder zorgachtergrond aan te nemen. Inge had zich grondig verdiept om dit voor mij uit te zoeken. Omdat mijn achtergrond niet aansloot, adviseerde ze me eerst een verkorte opleiding tot doktersassistent te doen. Ik meldde me aan bij Capabel voor de versnelde opleiding en daarvoor had ik een stageplek nodig. Toevallig was er op de poli cardiologie net een stageplek vrij. Ik mocht solliciteren en werd aangenomen. “Een van de redenen? Ze zeiden: ‘Het zou zo leuk zijn als er ook eens een man in het doktersassistententeam komt.’ Daar moest ik wel om lachen natuurlijk. 

Na mijn opleiding kreeg ik een baan aangeboden als doktersassistent. Een half jaar later vroeg Inge me: “Ben je al toe aan je volgende stap?” Dat was het startschot voor mijn opleiding tot hartfunctielaborant die twee jaar duurde. Aansluitend heb ik nog een specialisatiejaar gevolgd voor echocardiografie.

Ik ben het Antonius, en Inge in het bijzonder, eeuwig dankbaar voor de kansen die ik kreeg. “Zij hebben het aangedurfd om iemand zonder zorgachtergrond aan te nemen, puur op motivatie. Ik heb die kans met beide handen aangegrepen om mijzelf te kunnen ontwikkelen. 

Van stagiair naar teamhoofd

Na vijf jaar had ik mijn doel bereikt. Maar ik voelde ook: ik wil bijdragen aan de ontwikkeling van het team. Toen er een zwangerschapsverlof kwam bij de teamhoofden, gaf ik aan dat ik het tijdelijk wel wilde doen.

Wat ik op dat moment nog niet wist: Inge stond op het punt te vertrekken. Ze vroeg me of ik de rol van teamhoofd blijvend wilde invullen. “Dat vond ik best wel spannend en ik heb daar goed over nagedacht. Maar ze zei: ‘Harun, jij hebt er een goede basis voor, jij kan dit samen met het team en je hoeft het niet alleen te doen.’” Dankzij haar vertrouwen, en dat van mijn vrouw, die opnieuw achter mij stond, besloot ik het te doen. Ik heb enorm bovendien ook enorm veel steun en vertrouwen vanuit het team ervaren. Uiteindelijk heb ik gesolliciteerd op de functie en ik ben het geworden. 

“Als medewerker wil je je gezien en gehoord voelen. Dat is waar groei begint.” 

De cirkel is rond

Het mooiste? Inmiddels hebben meer medewerkers binnen de polikliniek deze weg bewandeld en zijn de opleiding tot doktersassistent gaan volgen. “Ze zeggen weleens: ‘Harun, jij hebt het pad voor ons vrijgemaakt.’” Dat maakt me trots. Wat ik van Inge heb geleerd, wil ik nu zelf uitdragen: oprechte interesse tonen in je mensen, luisteren en écht iets doen met hun input. “Als medewerker wil je je gezien en gehoord voelen. Dat is waar groei begint.” 

Als ik nu terugkijk dan heb ik door de jaren heen alleen maar meer energie gekregen door de mogelijkheden en kansen die ik heb gekregen. Het heeft me continu uitgedaagd. Mijn ambitie? Groeien in mijn rol. Samen bouwen aan een sterk team waar we het beste in elkaar naar boven halen. Dát geeft mij energie. En daarom werk ik zo graag bij het Antonius.