Loop Maris mee! Dagbehandeling Oncologie

Kanker, we kennen allemaal wel iemand die deze ziekte heeft (gehad) en wat de impact is.
Ik moet dan ook eerlijk bekennen dat ik een beetje opzag tegen deze meeloopochtend op de dagbehandeling Oncologie. Zieke mensen, heftige emoties en een gespannen sfeer, dat was het beeld dat ik onbewust in mijn hoofd had gevormd. 

Warm welkom op afdeling 5B
Desalniettemin verschijn ik om 08.00 uur met frisse energie in Utrecht, op afdeling 5B; de verpleegafdeling en dagbehandeling Oncologie. Hier word ik, zoals altijd, hartelijk ontvangen en gekoppeld aan een collega. Vandaag mag ik meelopen met Hanne, zij werkt als oncologieverpleegkundige afwisselend op de verpleegafdeling en de dagbehandeling. Voor haar een hele fijne afwisseling, zowel qua inhoud als dynamiek. “Mensen komen hier voor 1 of enkele uren en gaan daarna weer verder met hun leven thuis, dat is zo anders dan patiënten die langere tijd liggen.” 

Er is weinig tijd voor een praatje pot, want om 08.15 begint de dagstart en om 08.30 zitten de eerste patiënten klaar voor hun chemotherapie. Hanne heeft dus kort de tijd om zich in te lezen, maar neemt toch de tijd om mij rustig uit te leggen wat ze doet en waarom ze dat doet. Hanne: “Ik mag in deze functie veel zelf doen en heb veel verantwoordelijkheid. Dat maakt mijn werk heel leuk en zorgt ook dat ik altijd scherp moet zijn.”

Lekker prikken
De eerste patiënt zit al klaar in zijn stoel. Gelukkig een comfortabele ligstoel, want de komende uren zit hij nog wel even. Hanne maakt alles gereed terwijl ze de patiënt wat vragen stelt en het infuus aanprikt. Dit zijn duidelijk next level prikskills en dat komt goed van pas, want iedereen krijgt hier medicatie via een infuus toegediend. “Ik vind prikken dus echt heel erg leuk om te doen” zegt Hanne. Nou ja, ieder z’n hobby denk ik dan met een glimlach.

De tweede patiënt ondergaat vandaag haar eerste chemokuur. Hanne neemt rustig de tijd om deze patiënt te vragen hoe ze zich voelt en legt uit wat er allemaal gaat gebeuren. Mooi om te zien hoe ze ruimte geeft voor emoties en tegelijkertijd lekker nuchter en praktisch blijft. 
De komende maanden zal deze patiënt regelmatig terugkomen op de dagbehandeling. Wat ik zo goed vind is dat patiënten zo veel mogelijk worden ingepland bij dezelfde verpleegkundige, zodat ze een vast gezicht hebben in een toch wel spannende tijd. “Voor ons is dat ook heel fijn” vertelt oncologieverpleegkundige Esther. “Door de beperkte tijd die we tijdens de behandeling hebben met de patiënt is het fijn dat we elkaar al kennen en dat ik kan zien hoe het écht met iemand gaat. De keerzijde is wel dat het je meer raakt wanneer het niet zo goed gaat.”

Huilen en lachen
Waar de een net een eerste kuur ondergaat is de ander hier kind aan huis. Deze patiënt komt inmiddels al 9 jaar voor behandeling in het ziekenhuis en is in die tussentijd ook zijn dochter aan kanker verloren. Het wordt hem even te veel. Waar ik spontaan de neiging krijg om deze man te knuffelen weet Hanne daar als een echte professional mee om te gaan: empathisch en toch nuchter. “Door die hormoontherapie wordt hij net een vrouw, met al dat gehuil”, zegt de partner van deze patiënt en al gauw gaan we lachend van start met de volgende kuur.

Wat me opvalt is dat hier een gezellige, luchtige sfeer hangt. Collega’s hebben het zichtbaar leuk met elkaar, met de patiënten wordt gelachen en ik word probleemloos opgenomen in het team. “Ik ben eigenlijk nog nooit een dag met tegenzin naar mijn werk gegaan” vertelt Esther en eerlijk is eerlijk: in een team als dit is dat geloof ik haar gelijk.
Waar ik een paar uur geleden nog opzag tegen deze ochtend, baal ik dat het alweer voorbij is. 
Dank aan alle collega’s van afdeling 5B en Hanne in het bijzonder!